”şimdi ben gidiyorum. fakat ne zaman çağırırsan gelirim… ” dedi.
evvela ne demek istediğini anlamadım. o da bir an durdu ve ilave etti:
“nereye çağırırsan gelirim!”
bu sefer anlamıştım. ellerine sarılmak, öpmek için atıldım. maria içeri girmiş, tren sessiz sedasız hareket etmişti. bir müddet onun bulunduğu pencerenin yanında koştum, sonra yavaşladım, elimi sallayarak:
“çağıracağım… muhakkak çağıracağım!” diye bağırdım.
Yaşamaktan uzağım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder