Duygular

Burada yanlış bir şey var, benim senden beklediğime uymayan bir şey… Neden her şeyden bir anda vazgeçmeye kalktığıma anlam veremediğim an, işte tam bu anda senden vazgeçemem. İnsan kendini kenara atamaz çünkü. Neden vazgeçemem biliyor musun? “Seni sevmiyorum!” diyemediğim için, hala seni delice sevdiğim için. Eğer şimdi gidersen bir daha hiçbir şey dizlerimin bağını çözemeyecek olabilir. Hiçbir şey, arkasından bu kadar hızlı koşmama değmeyecek olabilir. Hiçbir şey beni “Asla yapmam!” dediklerimi yaptıracak kadar güçlü hissettirmeyecek de olabilir. Bütün ihtimalleri düşündüm. Gitme ihtimalini bile. Bu ihtimaller çok korkunç. Beni her seferinde tekrar buhranlara itecek kadar korkunç. Ama ben tüm bunlara rağmen “Hiç iyi hissetmiyorum.” dediğinde, bir bok çukurunu andıran gururumu bir kenara atıp, yanında belirmeye hazırdım. Bu şimdiye kadar içinde bulunduğum en karanlık durum. Bu şimdiye kadar dokunduğum en güzel ten. Bu şimdiye kadar hissettiğim en güçlü his. Kendimden, gücümden, beni ben yapacak şeylerden vazgeçecek değilim. Senden vazgeçecek değilim.