Ya aslinda buraya her zaman yazmak istiyorum fakat biraz uyuzum, olmuyor hic...
Bu sefer yazmamin sebebi klasik biraz,platonik oldugum eski sevgilimin yeni yazdiklarina bakiyorum, onun boylesine mutlu olusu kalbimi kiriyor, neden ben hayatima mutlu devam edemiyorum diye sormaktan geri kalmiyorum.
Artik daha bencilim, sevgilileri gercekten tanimadikca asklarinin yakinda bitecegine uzuluyorum da.
Hic bi zaman sevdigim kisi beni sevmediginden bu duygudan hayat boyu nefret edicem.
Eger yazdiklarimin okuyucusuysaniz sizden ozur diliyorum boyle hep pessimist takildigim icin, normalde de asla boyle takilamam da boyle takilanlari sevemem ama olmuyormus.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder